ਨਜ਼ਮ - ਰਮਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ

ਮੇਰੇ ਪੈਰੋਂ ਪੈੜ ਗਵਾਚੀ
ਲੱਭਣ ਤੁਰੀ ਹਾਂ ਰਾਹਵਾਂ ਤੇ
ਜਿੱਥੋਂ ਜਿੱਥੋਂ ਹੋ ਗੁਜ਼ਰੀ ਸਾਂ
ਮੁੜੀ ਹਾਂ ਉਹਨਾਂ ਥਾਂਵਾਂ ਤੇ
ਵੰਝਲੀ ਵਾਂਗੂੰ ਬੀਤ ਗਈ ਏ
ਅਉਧ ਜੋ ਹਿੱਸੇ ਆਈ ਸੀ
ਨਾਂ ਮੇਰਾ ਹੈ ਲਿਖਿਆ ਜਾਣਾ
ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਸਾਹਵਾਂ ਤੇ
ਸੂਰਜ ਆ ਕੇ ਡੋਲ੍ਹ ਗਿਆ ਹੈ
ਗਾਗਰ ਭਰਕੇ ਚਾਨਣ ਦੀ
ਏਸੇ ਗੱਲੋਂ ਡਰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ
ਆਵੇ ਦੋਸ਼ ਨਾ ਛਾਂਵਾਂ ਤੇ
ਗੀਤਾਂ ਆ ਕੇ ਪੀੜ੍ਹ ਚੁਗੀ ਹੈ
ਪੈਰੀਂ ਪੁੜੀਆਂ ਸੂਲ਼ਾਂ ਦੀ
ਸ਼ਬਦਾਂ ਆ ਕੇ ਬੋਚ ਲਿਆ ਜੋ
ਭਾਰ ਸੀ ਚੁੱਕਿਆ ਬਾਹਵਾਂ ਤੇ
ਅੰਦਰੋਂ ਬਾਹਰੋਂ ਸਾਰੇ ਮੈਨੂੰ
ਜਾਪਣ ਕਿਸੇ ਫਕੀਰ ਜਿਹੇ
ਸਮਝ ਨਾ ਆਵੇ ਕਿਹਨੂੰ ਕੋਸਾਂ
ਦੋਸ਼ ਮੜ੍ਹਾਂ ਜਾਂ ਨਾਵਾਂ ਤੇ

ਰਮਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ