ਮਾਂ ਲਈ ਕਿਉਂ ਪੁੱਤ ਪਿਆਰਾ?
ਲਫੰਗਾ, ਨਸ਼ਈ ਤਾਵੀਂ ਚੰਨ ਤਾਰਾ।
ਧੀਆਂ ਜੰਮਦੀਆਂ ਕਿਉਂ ਹੋਣ ਪਰਾਈਆਂ?
ਭਾਵੇਂ ਉਸੇ ਮਾਂ ਨੇ ਹੋਣ ਜਾਈਆਂ।
ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਹੱਥਾਂ 'ਚ ਛੁਰੀ ਜਦ ਫੜਦੀਆਂ,
ਜਖਮੀ ਨਾ ਹੋ ਜਾਈਏ,
ਰਹਿਣ ਵਿਚਾਰੀਆਂ ਡਰਦੀਆਂ।
ਜ਼ਖ਼ਮ ਛੁਰੀ ਦਾ ਤਾਂ ਭਰ ਜਾਂਦਾ,
ਦਿਲ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਜ਼ਖ਼ਮ,
ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਘੱਰ ਕਰ ਜਾਂਦਾ।
ਕੁੱਖ ਕਬਰਸਿਤਾਨ ਨਾ ਬਣਾਓ,
ਨਿੱਕੀ ਜਿੰਦ ਨੂੰ ਵੀ ਦੁਨੀਆ 'ਚ ਥਾਂ ਦੁਵਾਓ,
ਲੋਕੋਂ, ਧੀ ਜੰਮਣ ਤੋਂ ਨਾ ਸ਼ਰਮਾਓ।
ਵਿਗਿਆਨੀ ਕੋਈ ਖੇਡਾਂ 'ਚ ਨਾਂ ਰੌਸ਼ਨਾਵੇ,
ਮਾਉਂਟ ਦੀ ਚੋਟੀ ਜਾ ਕੋਈ ਤਿਰੰਗਾ ਲਹਿਰਾਵੇ।
ਔਰਤ ਜਗਤ ਦੀ ਹੈ ਜੱਨਣੀ,
ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਆਖੀਰ ਪੈਣੀ ਮੰਨਣੀ।
ਦੇਸ਼ ਜੋ ਲੱਭਣ ਮਾਪੇ,
ਉਸੇ ਦੇਸ਼ ਉੱਡ ਜਾਂਦੀਆਂ,
ਪੁੱਤ ਵੰਡਾਉਣ ਜ਼ਮੀਨਾਂ,
ਧੀਆਂ ਦੁੱਖ ਵੰਡਾਦੀਆਂ.......
ਧੀਆਂ ਦੁੱਖ ਵੰਡਾਦੀਆਂ............।
ਲਫੰਗਾ, ਨਸ਼ਈ ਤਾਵੀਂ ਚੰਨ ਤਾਰਾ।
ਧੀਆਂ ਜੰਮਦੀਆਂ ਕਿਉਂ ਹੋਣ ਪਰਾਈਆਂ?
ਭਾਵੇਂ ਉਸੇ ਮਾਂ ਨੇ ਹੋਣ ਜਾਈਆਂ।
ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਹੱਥਾਂ 'ਚ ਛੁਰੀ ਜਦ ਫੜਦੀਆਂ,
ਜਖਮੀ ਨਾ ਹੋ ਜਾਈਏ,
ਰਹਿਣ ਵਿਚਾਰੀਆਂ ਡਰਦੀਆਂ।
ਜ਼ਖ਼ਮ ਛੁਰੀ ਦਾ ਤਾਂ ਭਰ ਜਾਂਦਾ,
ਦਿਲ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਜ਼ਖ਼ਮ,
ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਘੱਰ ਕਰ ਜਾਂਦਾ।
ਕੁੱਖ ਕਬਰਸਿਤਾਨ ਨਾ ਬਣਾਓ,
ਨਿੱਕੀ ਜਿੰਦ ਨੂੰ ਵੀ ਦੁਨੀਆ 'ਚ ਥਾਂ ਦੁਵਾਓ,
ਲੋਕੋਂ, ਧੀ ਜੰਮਣ ਤੋਂ ਨਾ ਸ਼ਰਮਾਓ।
ਵਿਗਿਆਨੀ ਕੋਈ ਖੇਡਾਂ 'ਚ ਨਾਂ ਰੌਸ਼ਨਾਵੇ,
ਮਾਉਂਟ ਦੀ ਚੋਟੀ ਜਾ ਕੋਈ ਤਿਰੰਗਾ ਲਹਿਰਾਵੇ।
ਔਰਤ ਜਗਤ ਦੀ ਹੈ ਜੱਨਣੀ,
ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਆਖੀਰ ਪੈਣੀ ਮੰਨਣੀ।ਦੇਸ਼ ਜੋ ਲੱਭਣ ਮਾਪੇ,
ਉਸੇ ਦੇਸ਼ ਉੱਡ ਜਾਂਦੀਆਂ,
ਪੁੱਤ ਵੰਡਾਉਣ ਜ਼ਮੀਨਾਂ,
ਧੀਆਂ ਦੁੱਖ ਵੰਡਾਦੀਆਂ.......
ਧੀਆਂ ਦੁੱਖ ਵੰਡਾਦੀਆਂ............।
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਾਏ 'ਪਾਲੀ'
ਫ਼ਾਜ਼ਿਲਕਾ
ਮੋਬ:- 9779602891
________________________
ReplyDelete🦨 *ਗ਼ਜ਼ਲ*
ਘਰ ਭਰਿਆ ਹੈ ਪਰ ਮਨ ਵਿੱਚ ਖਲਬਲੀ ਹੈ।
ਹਾਲੇ ਮੇਰੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਦੀ ਵਗਦੀ ਨਦੀ ਹੈ।
ਝੂਠ ਬੋਲਣ ਤੇ ਨਾ ਜ਼ੁਬਾਨ ਕਦੀ ਫਿਸਲਦੀ ਹੈ।
ਹਾਂ ਸੱਚ ਕਹਿਣ ਤੇ ਜ਼ੁਬਾਨ ਜ਼ਰੂਰ ਕੰਬਦੀ ਹੈ।
ਸੂਰਜ ਚੰਨ ਤਾਰਿਆਂ ਦਾ ਰੁਤਬਾ ਹੈ ਬਹੁਤ ਬੜਾ,
ਜੁਗਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਹੈ ਕਿ ਉਹਦੀ ਆਪਣੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਹੈ।
ਰਿਸ਼ਤੇ ਰਹਿ ਗਏ ਲੋਕਾਚਾਰੀ ਦੇ ਮੁਥਾਜ ਬਸ,
ਆਂਦਰਾਂ ਵਿਚ ਸ਼ਾਇਦ ਕੋਈ ਬਰਫ਼ ਜਮੀ ਹੈ।
ਤਹਿਜ਼ੀਬ ਦਾ ਪੱਥਰ ਫੜਿਆ ਹੈ ਹਰ ਹੱਥ ਨੇ,
ਕਿ ਉੱਤੋਂ ਸ਼ਾਂਤ ਆਦਮੀ ਅੰਦਰੋਂ ਤਾਂ ਜੰਗਲੀ ਹੈ।
ਕੈਨਵਸ ਤੇ ਬਣਾ ਲਈ ਹੂਬਹੂ ਇੱਕ ਤਿਤਲੀ ਮੈਂ,
ਨਾ ਖੰਭ ਹਿੱਲੇ ਨਾ ਅੱਜ ਤੱਕ ਉਹ ਉੱਡ ਸਕੀ ਹੈ।
ਸਮਰੱਥਾ ਨਾ ਬਾਕੀ ਬਚੀ ਹੁਣ ਦੁੱਖ ਸਹਿਣ ਦੀ,
ਜਾਈਏ ਵੀ ਕਿੱਥੇ ਹਰ ਪਾਸੇ ਹਵਾ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ੀ ਹੈ।
ਛਾਣ ਲਈ ਹੈ ਖ਼ਾਕ ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਦੀ ਛੱਡ ਹੁਣ,
ਪਰਿੰਦਾ ਵੀ ਇਕ ਰੋਜ਼ ਕਰਦਾ ਘਰ ਵਾਪਸੀ ਹੈ।
▫️ *ਸੁਧੀਰ ਕੁਮਾਰ*